Forum poświęcone grupie KINO i Wiktorowi Cojowi

tankista17

Dziś żeby być gwiazdą muzyki trzeba raz zaśpiewać (niekoniecznie ładnie), zatańczyć (koniecznie ładnie), pokazać nogi, brzuch i OGROMNY dekolt, a później z górki tam się pojawić tu powiedzieć tam wystąpić (przykład: DODA, MANDARYNA) Evil or Very Mad

Kinofan

Niestety tak właśnie jest. A najważniejsze w tym wszystkim jest właśnie pokazywanie się i mówienie czegoś to tu, to tam. Przy tym to, co się mówi nie ma większego znaczenia. Z tego rodzi się cała kategoria gwiazd (dla mnie zupełnie paranoiczna), które są znane z tego, że... są znane. Bo jeszcze, żeby zaśpiewać (chałturę, bo chałturę) i zatańczyć, to trzeba cokolwiek umieć, ale żeby błyszczeć w różnych programach telewizyjnych, riality szołach w kolorowych pisemkach itd. nie trzeba umieć zupełnie nic.

donfrafrequezz

zgadzam sie z wami koledzy w całej rozciągłości tematu

Gość

Jutro urodziny Wiktora.

poczekaj

Jeśli o mnie chodzi, to Kino ma taki radziecki klimat. Trudno to wyrazić słowami. Mają w sobie coś co jest dla mnie bardzo znane, ale nie wiedzieć skąd. Może to jakiś wspólny mianownik z czymś, co jako małe dziecko oglądałem w telewizji w latach osiemdziesiątych. W każdym razie wydaje mi się znajome, mimo że poznałem ich muzykę w 2003 roku.

Adam_Pawlowski

Skoro są urodziny Wiktora Coja, zatem przybijam ukraińskim piwkiem na zdrowie, gdziekolwiek Coj nie jest teraz. A przede wszystkim jest w naszych sercach!

Fan Rosji nie polityki · Gość

Napiszę tak. To co mnie Kino zachwyciło (czyli teksty) było później. Zachwyciła mnie prostota i niesamowita melodyjność dźwięków. Dość puźno zainteresowałem się rosyjską muzyką (dziewictwo straciłem przy może dość komercyjnej płytce jakim jest sountrack do filmu "Brat 2" Alieksieja Bałabanova i wtedy nie znałem rosyjskiego). Ale ze względu na tę płytkę i płytkę z pierwszej częśći filmu A ZWłASZCZA grupie Nautilus Pompilius zainteresowałem się rockiem słowiańskim totalnie. I tu przejdę do sedna dlaczego zacząłem słuchać Kino. Dla mnie stary rosyjski rock ma tę siłę chodzi mi tu o Akvarium, Nautilus i Kino przede wszystkim to przede wszystkim pO PIERWSZE PRIMO:
1. PROSTOTA, PROSTOTA, PROSTOTA;
2. MELODYJNOść PROSTOTY, MELODYJNOść PROSTOTY, MELODYJNOść PROSTOTY,
2. MELODYJNOść ROSYJSKIEGO I TO JAK WYMAWIAJą POSZCZEGULNE LITERY (L, ż, SZ dla przykładu)
dziękuje:)

Kinofan

Witamy na forum! I słuszne obserwacje. Jak już wyżej pisałem mnie też
z poczatku przyciągnęła muzyka. A ostatnio na jedynym z rosyjskich forów przeczytałem taką mniej więcej rozmowę, którą przytoczya jedna
z użytkowniczek: otóż, jakiś z jej znajomych krytykował rosyjskiego rocka lat 80-tych z pozycji muzycznych - że wszystkie te piosenki są tak proste, że bardziej się nie da, że wszystko schematyczne i oparte na 3 akordach. Na co ona odpowiedziała: "To napisz chociaż jedną TAKĄ piosenkę!" Coś w tym jest, prawda?
A drugą rzeczą, która mnie fascynuje jest to, że rosyjski rock z tamtego okresu to coś więcej niż styl z muzyce, który w danym momencie był popularny. To cała formacja kulturowa, ruch, taka jakby epoka literacka, tyle że w miniaturze (biorąc pod uwagę czas trwania) i związana z muzyką.

Sajfyrstyk

Coś w tym jednak jest - w tej melodyjności i prostocie gdyż ludzie słuchający zwykle muzyki innego gatunku gdy usłyszą po raz pierwszy takie utwory jak Spokojna Noc czy Kukułka albo Chcemy Zmian mówią nagle: O_O FAJNE CO TO? Sam po raz pierwszy usłyszalem utwór Kukułka i był to w ogóle pierwszy utwór Kino jaki usłyszałem stwierdziłem: wow świetne, za..sty głos, ciekawe co to. Coś w tek melodyjnej prostocie itd jak stwierdził kolega jednak jest Smile

paulina · Wysłany: Pią 23:28, 05 Mar 2010 Temat postu:

Co za ciekawa dyskusja!!! Jak miło przeczytać, że 'gdzieś tam' ludzie myślą podobnie...

Moje początki z 'Kino' tez nie były jakies szczegolne. Pierwsza piosenka, z jaką się zetknęłam to 'Pac'ka sigariet'. Bardzo mi sie podobała,i chociaż nie szukałam wtedy innych piosenek, czułam, że kiedyś wrócę do tego zespołu... I tak wielka fascynacja Wiktorem Cojem i Kino przyszła kilka lat później, kiedy dostałam w prezencie dyskografię KINO. Tak o, w prezencie...od pewnego Białorusina.

Zgadzam się z Adamem i Kinofanem, że tym, co przyciąga w twórczości Coja jest jego autentyczność, że obserwując go na scenie, słuchając jego piosenek, poznaję go jako człowieka. On tworzy, bo ma coś do powiedzenia, i to są słowa, które mnie dotykają, w sensie: są mi bliskie, i to nawet wtedy, kiedy ich nie rozumiem. /Kinofan o tym pisał wcześniej/. I muzyka w utworach Kino tez nie jest przypadkowa, jest integralną częścią każdej piosenki, dopełnieniem tekstu...

A dziś w muzyce, nie wiem, chodzi może o podziwianie techniki śpiewu, linii melodycznej, imidżu 'artysty', tekstu pisanego na zamówienie, doboru rymów /najlepiej dokładnych/. A przynajmniej takie się ma wrażenie kiedy się ogląda telewizję, albo slucha radia. Bo są dziś też prawdziwi artyści, np. Jacek Kleyff, również moja wielka fascynacja /ale nie większa od KINO/, ale o nich jakoś tak cicho wszędzie...
...
i znowu nie napisałam tu, gdzie trzeba - o tych początkach z 'Kino'...

Kinofan · Wysłany: Sob 19:59, 06 Mar 2010 Temat postu:

donfrafrequezz

W lipcu w moim mieście grała rosyjska kapela hc/punk Komatoz. Po koncercie udało się ich zagadnąć o Kino i Coja. Okazało się, że kolesie są z Petersburga i bardzo dobrze znają twórczość grupy. Odśpiewaliśmy wspólnie kilka kawałków po czym pożegnaliśmy się słowami `Coj żyw` Wink

tak nie wiedziałem gdzie to wpisać więc tu napisałem Wink

Chodzi mi o to, że po raz kolejny potwierdziła się kultowość tego zespołu objawiająca się szacunkiem i uznaniem wśród ludzi z zupełnie innych kręgów muzycznych niż samo Kino.