Forum poświęcone grupie KINO i Wiktorowi Cojowi

Kinofan

Temat na pierwszy rzut oka nie bardzo sensowny, ale sprowokowały mnie do jego założenia Wasze refleksje dotyczące tego, że ludzie KINO nie chcą słuchać, że wciąż funkcjonują tu uprzedzenia, że to muzyka, która odrzuca, bo nie jest łatwa i przyjemna.

Jak to się w takim razie stało, że my KINO słuchamy i lubimy? Dlaczego do nas to trafiło? Zastanawialiście się kiedyś?

Żeby dyskusję trochę ukierunkować proponuje zastanowić się jaki mógł być główny czynnik jaki przyciągnął, czy przekonał Was do KINO. Czy to muzyka właśnie, czy niepowtarzalny głos Coja, czy teksty wreszcie, które w tej twórczości grają tak wielką rolę? A może jeszcze coś innego - egzotyka np.?
Zapraszam do wypowiadania się.

rychuluna

To że muzyka KINO nie jest łatwa i przyjemna jest największą zaletą. Ludzie słuchają pierdół począwszy od rapu , wykrzykiwanych bredni itp. Ludzi nie interesują słowa , sens piosenki , interpretacja jej. Dlatego w dzisiejszych czasach, na całym świecie króluje za przeproszeniem syf. A z KINO I COJEM na czele jest zupełnie inaczej. On zastanawiał nad sensem życia poruszał problemy takie jak np.wojna. Nie jakaś konkretna np II WŚ tylko ogólnie pojęty sens zabijania się nawzajem ludzi. Był poetą filozofem i może nie bezpośrednio ale nauczycielem , chociaż za takiego się nie uważał.

Wolfsbane

zgadzam sie z Tobą całkowicie. Szkoda , że tak niewielu ludzi w Polsce interesuje się muzyką Coja. Myślę ,że pewnym sensie wynika to z wciąż malejącej znajomości języka rosyjskiego. Słowa w piosenkach Wiktora zawierają w sobie ogromną moc, którą częściowo tracą po przetłumaczeniu ich na polski. Większość również nie chce zbytnio zadawać sobie trudu w poszukiwaniu czegoś lepszego i nowego, wolą czerpać wartości ze stereotypów i tego co dyktuje im masowa kultura.

Kinofan

donfrafrequezz

Kinofan

Samo ubolewanie nie na wiele się zdaje. Raczej nie ma widoków na to, by taki stan rzeczy uległ zmianie. Grunt to samemu być innym - interesować się, szukać, zadawać sobie pytania. Ważne przy tym, żeby spotkania ze sztuką, kulturą były źródłem własnego myślenia twórczego. Oczywiscie nie hcodzi o to, by każdy pisał wiersze czy piosenki. Rzecz w tym, żeby nie poprzestawać na doświadczeniu wyłącznie emocjonalnym. Takie np. piosenki Coja siłą rzeczy łapią za gardło i słuchane po raz setny nadal będą łapać. Chodzi o to, żeby oprócz odczucia tych dreszczy, które one wywołują poświęcić im jeszcze pogłębioną refleksję, budować i zastanawiać się nad własnymi teoriami dotyczącymi tematów w nich poruszanych, formułować próby odpowiedzi i stawiać sobie kolejne pytania. I tak ze wszystkim.

Powyższe nie jest oczywiście żadnym wykładem czy kazaniem. To wskazówka, jak mi się wydaje słuszna, także (a może przede wszystkim) dla mnie samego.

Barbiekiller

ja lubię kino za niepowtarzalny klimat. tekstów, z braków lingwistycznych nie rozumiem, ale czytałem tłumaczenia. i tekty też mają "to coś". dodatkowo lubię solówki wielu ich utworów.

donfrafrequezz

nie no ja nie tylko ubolewam nad tym, ale również sam staram sie tworzyć, no i rzecz jasna zawsze mnie w utworze dużo bardziej tekst i jego przesłanie interesuje niż oprawa muzyczna

Kinofan

Moja wypowiedź absolutnie nie była zarzutem pod Twoim adresem. Po prostu Twoje słowa posłużyły mi za pretekst do wyrażenia ogólnej myśli.

donfrafrequezz

spoko, tylko chciałem jasności bo wiem, że Twoja wypowiedź taka nie była, ale jakby ktoś inny to czytał mógłby inne wnioski wysnuć Smile

Rączka